Roos Sanders probeert stukje bij beetje de realiteit te veranderen naar haar ideale wereld. Een wereld waarin we producten werkelijk waarderen en zelfs een band met ze opbouwen. Mensen worden individualistischer en gaan geen relatie meer aan met hun omgeving. Ze hebben zich aangeleerd om gehaast te leven en niet meer stil te staan bij de waardevolle dingen van het leven.

Haar producten zijn gebaseerd op haar kindertijd, waarin speelgoed een ziel had: het waren geen dode dingen, maar levende maatjes. In hun eigen kleine wereld sporen haar producten mensen aan om weer zo'n relatie aan te gaan met hun omgeving. Die intieme en magische interactie wordt bereikt door te spelen met herkenning en vervreemding. Op deze manier laat ze mensen anders kijken naar hun eigen gewoontes en afstandelijke levensinstelling. De producten zijn karaktertjes die de eigenaardigheden van de mens uitvergroten.

Jirina van Rossums werk bevindt zich op het kruispunt van autonome en toegepaste kunst. Ze geeft vorm aan alledaagse objecten en plaatst ze in een nieuwe context. Omvang, techniek en arbeidsintensiviteit valt daarbij op. De keramische installatie verbeeldt een dierbare herinnering uit haar jeugd: geluksgevoelens die ze nog altijd opnieuw beleeft. De met de hand gemaakte keramische elementen (1038) zijn elk apart genummerd: unica in herhaling.